XIV

XIV

Nun ye verdá que sía feliz
equí, nesta cama
añáu polos pensamientos que dexo pasar
rápidos
ensin da-yos tiempu a posar
y entreteneme un poco.

Nun ye verdá.

Que m´afaye nesti claustru
de montes vieyos
nun yé verdá
-sé que vos mentí-.

Pero estos montes,
esta cama,
reciben güei a esti cuerpu
que cansa de nun afayase,
que cansa de cuntar mentires.

de Rubén d´Areñes, Los venticinco pasos, 2oo8.